Vanochtend is het heien weer begonnen.
Het ritme zit wanhopig in mijn hoofd.
Zou er echt iemand zijn die wel gelooft
dat je zo werken kunt? Wat onbezonnen!

En na het heien komt straks een colonne
zware machines die de stilte rooft.
Ik voel me nu al murw en zwaar verdoofd.
Als ze dat bouwen nu eens zonder konden?

Akkoord, er staan belangen op het spel.
De hogeschool moet immers kunnen groeien.
Dat is belangrijk, ja, ik weet het wel.

Ik ben een radertje in dit systeem.
Mijn werk is denken, met ideeën stoeien.
Met zulke herrie is dat een probleem.