Natuurlijk heeft een dichter iets met woorden.
Zo voer ik tegen heel wat termen strijd
die deel geworden zijn van ons beleid.
Onhelderheid kan me altijd erg storen.

Toen ik voor ’t eerst het woordje duurzaam hoorde,
gaf dat meteen iets aan van kwaliteit.
Sindsdien is het er aardig ingeheid:
We hadden al verschillende lectoren.

Waar moet je bij zo’n term je grens nu leggen?
Ik houd het zelf doorgaans bij deze vraag:
Is het jargon, of heeft het iets te zeggen?

Als duurzaamheid een term is die niet blijft,
dan blijkt de inhoud maar abstract en vaag,
mist het de eigenschap die het beschrijft.