Wanneer ik dood ben, liefste,
zing dan geen treurig lied.
Plant toch geen rozen op mijn graf.
Een boom? Doe dat maar niet.
Nee, laat het gras maar groeien
in regen en in dauw.
Denk aan me als je wilt, of
vergeet me anders gauw.

Ik zal geen schaduw zien en
ik blijf bij regen droog.
Ik hoor geen nachtegalen
als bodes van omhoog.
Ik droom daar in de schemering
die niet meer komt en gaat.
Misschien zal ik het weten,
misschien is het te laat.

Christina Rossetti