Mijn spiegel kan me wat. Ik, opgedoekt?
Tijd om mijn lage lusten in te tomen?
Er is nog altijd leven in mijn broek.
Als puber is er nooit veel van gekomen.

Wat ik ook deed, ik bleef een puistig wezen.
De meidenjacht werd niets met mijn gezicht en
daarom zo zocht ik maar troost door veel te lezen:
Filosofie, pornografie, gedichten.

Jaren schreef ik mijn onvervuld verlangen
in droeve liedjes – en ik zag pas laat
dat vrouwen houden van zo’n trieste zanger.
Ze vinden me een schrijver van formaat.

En ach, wat heb je nodig als talent,
voor je de bink van de kantine bent?

Wendy Cope