Willem van der Vegt

Pauze

De kamer mooi gemaakt met stemmig groen,
ik lig tussen een bonte bloemenpracht.
Mijn ziel houdt aan de liefde vast en wacht.
Ik hoor niet langer wat de vogels doen,

de drukte niet meer van het oogstseizoen.
Mijn ziel is op de uitkijk, dag en nacht,
want er is één persoon naar wie ik smacht.
Treurt hij om mij? Denkt hij terug aan toen?

Tot op de trap als nog zijn voetstap klinkt.
Zijn hand opent de deur. Het voelt vertrouwd.
Mijn geest ervaart ineens het paradijs.

Tijds trage zand lijkt plotseling van goud.
Mijn hoofd wordt nu gekroond met heerlijkheid
en ik voel hoe mijn geest de ruimte vindt.

Christina Rossetti

Geplaatst op

maart 2009

They made the chamber sweet with flowers and leaves, And the bed sweet with flowers on which I lay; While my soul, love-bound, loitered on its way. I did not hear the birds about the eaves, Nor hear the reapers talk among the sheaves: Only my soul kept watch from day to day, My thirsty soul kept watch for one away:— Perhaps he loves, I thought, remembers, grieves. At length there came the step upon the stair, Upon the lock the old familiar hand: Then first my spirit seemed to scent the air Of Paradise; then first the tardy sand Of time ran golden; and I felt my hair Put on a glory,and my soul expand.

Tags:

, ,