Willem van der Vegt

Twee sonnetten in herinnering

(Nicola Sacco — Bartolomeo Vanzetti)
Geëxecuteerd op 23 Augustus 1927

1

Zoals men van zijn liefsten hield, vol trouw en
hun deugden prees, schoonheid en moed bezong,
zo werd er van Justitia gehouden,
die hier bezweek op onverwachte grond.

Het kind verlaat de wieg, wordt wijs en ouder,
en drinkt zolang het kan de schoonheid in.
Toch zal geen sterflijk oog het moois aanschouwen
dat bij ons is geweest en onderging.

Als vogels die de winter horen beven,
vertrokken haar beminden naar het zuiden.
Men prees haar, maar slechts wij zijn sterk gebleven

tegen de enkeling die doet verluiden
dat dit niet het geval is. Leugenpraat!
Want dood is ze, wij weten ‘t inderdaad.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

augustus 2010

As men have loved their lovers in times past And sung their wit, their virtue and their grace, So have we loved sweet Justice to the last, That now lies here in an unseemly place. The child will quit the cradle and grow wise And stare on beauty till his senses drown; Yet shall be seen no more by mortal eyes Such beauty as here walked and here went down. Like birds that hear the winter crying plain Her courtiers leave to seek the clement south; Many have praised her, we alone remain To break a fist against the lying mouth Of any man who says this was not so: Though she be dead now, as indeed we know.

Tags:

, ,