Ik ken een wond die nooit meer dicht zal gaan

Ik ken een wond die nooit meer dicht zal gaan,
die niet van dierbaarheid en dood afstamt,
maar van een liefde die is opgebrand,
een laatste zucht van schoonheid. En voortaan

groeit op die akker nooit meer gras of graan,
al krijgt wat ik ook zaai, met gulle hand
van hemels zegengaven. Onder ‘t land
blijft het verdriet verbitterd voortbestaan.

Dat storm April razend in stukken slaat,
of dat Augustus helemaal verregent,
kan ik verdragen. Dat het mensenzaad

telkens weer bovenkomt blijft vanzelfsprekend.
Maar dat een droom voorgoed ten onder gaat,
dat is een pijn die in mijn borst blijft steken.

Edna St. Vincent Millay


Geplaatst op

september 2010

Here is A Wound That Never Will Heal, I Know Here is a wound that never will heal, I know, Being wrought not of a dearness and a death, But of a love turned ashes and the breath Gone out of beauty; never again will grow The grass on that scarred acre, though I sow Young seed there yearly and the sky bequeath Its friendly weathers down, far Underneath Shall be such bitterness of an old woe. That April should be shattered by a gust, That August should be levelled by a rain, I can endure, and that the lifted dust Of man should settle to the earth again; But that a dream can die, will be a thrust Between my ribs forever of hot pain.