Blijf mooi, dat is al wat ik je wil vragen

Blijf mooi, dat is al wat ik je wil vragen,
dan ben ik jou voor eeuwig welgezind.
Je kent me toch, daarom moet je niet wagen
ooit schoonheid op te geven. Want je bindt

mijn geest niet goed met minder sterke koorden.
Huilen en zacht gedoe nodigen slechts
het hazenpad te nemen. Harde woorden
schuren alleen, dan ben ik liever weg.

En daarom vraag ik, hou je echt van mij,
houd dan niet aan mij vast, maar aan jouw charme.
Want dan zal ik, totdat de dood ons scheidt,

me nooit willen bevrijden uit jouw armen.
Dit vraag ik je, vervlak zo nodig, maar
laat alles smaken als een heel goed jaar.

Edna St. Vincent Millay


Geplaatst op

oktober 2010

I do but ask that you be always fair That I forever may continue kind; Knowing me what I am, you should not dare To lapse from beauty ever, nor seek to bind My alterable mood with lesser cords; Weeping and such soft matters must invite To further vagrancy; and bitter words Chafe soon to irremediable flight, Wherefore I pray you if you love me dearly, Less dear to hold me than your own bright charms, Whence it may fall that until death, or nearly, I shall not move to struggle from your arms: Fade if you must,–I would but bid you be Like the sweet year, doing all things graciously.