Ik heb, laat ik het nu eens formuleren
zoals dat past in Windesheimbeleid,
er voor gekozen om een korte tijd
niet op mijn werkplek hier te bivakkeren.

Hoewel mijn huisarts en mijn thermometer,
mijn hoofdpijn en mijn keel en neus en oren
mij samen, collectief hebben bezworen:
“Blijf thuis, want anders word je nooit echt beter”,

had ik, volgens voornoemd beleid, een keuze.
Want “Ziekte overkomt je” is de leuze,
maar voor verzuimen hoef je nooit te kiezen.

Onzin natuurlijk. Ik word niet vervangen.
Ik maak, eenmaal terug, een analyse
van wat nog moet, en werk wel weer wat langer.