Willem van der Vegt

Hoop jij echt

Hoop jij dat ik Pieria ooit vergeet,
mijn heer, nu voor jou op korte termijn
een eind moet komen aan die mond vol klei,
dit sterfelijk gebeent’ ,dat aan mij kleeft,

aan alle broze koorts, elk vluchtig zweet
van liefde – de herinnering voorbij
aan de zingende bergen, voortaan zwijgt
de lier die ik nog aan mijn zijde weet?

Er komt een dag dat jij je ogen opent
na een droom over mij, na al die tijd
waarin ik lag te slapen aan jouw zij,

als minnares en bruid, maar star en kuis,
zal ik de hele aarde over lopen.
In elke kamer geef ik nu niet thuis.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

maart 2011

Cherish you then the hope I shall forget At length, my lord, Pieria?–put away For your so passing sake, this mouth of clay, These mortal bones against my body set, For all the puny fever and frail sweat Of human love,–renounce for these, I say, The Singing Mountain’s memory, and betray The silent lyre that hangs upon me yet? Ah, but indeed, some day shall you awake, Rather, from dreams of me, that at your side So many nights, a lover and a bride, But stern in my soul’s chastity, have lain, To walk the world forever for my sake, And in each chamber find me gone again!

Tags:

, ,