Jij hield volstrekt niet van me

Jij hield volstrekt niet van me; laat het maar.
Ik hield nog meer van jou dan van het leven.
Omdat ik meer gehavend ben, nietwaar,
werd mij zomaar een extraatje gegeven –

Ik mag een wapen kiezen; maar ik laat
de wapens liggen tot ze roestig lijken,
terwijl ik ‘s nacht welsprekend, spottend praat
over politici die niets bereiken.

Ik groet de dageraad, lig overhoop
met hemel, aarde, hel, met elke geest
die zichzelf vrij noemt, met de goden ook,
met schoolkinderen, netjes aangekleed…

En jij zult bij me weg gaan. Zonder haasten
handel ik af wat koud werd, hier vlak naast me.

Edna St. Vincent Millay


Geplaatst op

april 2011

You loved me not at all, but let it go; I loved you more than life, but let it be. As the more injured party, this being so, The hour’s amenities are all to me— The choice of weapons; and I gravely choose To let weapons tarnish where they lie; And spend the night in eloquent abuse Of senators and popes and such small fry And meet the morning standing, and at odds With heaven and earth and hell and any fool Who calls his soul his own, and all the gods, And all the children getting dressed for school… And you will leave me, and I shall entomb What’s cold by then in an adjoining room.