Willem van der Vegt

Twee sonnetten in herinnering 2

(Nicola Sacco — Bartolomeo Vanzetti)
Geëxecuteerd op 23 Augustus 1927

2

Waar rust het hart, diep in de grond verborgen,
en vindt het vrede, vrede voor altijd,
onder de aarde, mag het van zijn zorgen
om tranen die nooit ophouden bevrijd?

Als voor het hart, altijd zo vol met vragen,
dood dieper is dan men in kerken zegt –
vergaan blijft wat ten grave werd gedragen,
voor altijd weg is wat werd weggelegd,

blijft er verdriet, ook als verbolgen gangen
nog bloed uitsproeien op de heersers hand;
wie wil eeuwig bestaan, in ether hangend

als ijle geest boven zijn strijdend land,
en kokhalst tevergeefs, zoekt naar een kreet
die er niet is? Er rest slechts stof en leed.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

mei 2011

Where can the heart be hidden in the ground And be at peace, and be at peace forever, Under the world, untroubled by the sound Of mortal tears, that cease from pouring never? Well for the heart, by stearn compassion harried, If death be deeper than the churchmen say, — Gone from this world indeed what’s graveward carried, And laid to rest indeed what’s laid away. Anguish enough while yet the indignant breather Have blood to spurt upon the oppressor’s hand; Who would eternal be, and hang in ether A stuffless ghost above his struggling land, Retching in vain to render up the groan That is not there, being aching dust’s alone?

Tags:

, ,