Ik krijg een mail, voor alle medewerkers,
waarin mijn eigen naam te lezen staat.
Men rekent, dat is goed om op te merken,
wellicht op mij voor actie, resultaat.

En bij een deel van mij, mijn ijdelheid,
komt dit bericht als warme honing binnen.
Dat deel voelt zich, je snapt het wel, gevleid,
en zou het liefst vanmorgen al beginnen.

Mijn rationele helft is vol verbazing.
Al lijkt het me op zich een leuke klus,
toch moet ik zeggen dat dit wel wat dwaas ging.

Hoe moeilijk is het eerst te overleggen?
Mijn takenlijst is vol genoeg en dus
rest mij niets anders dan “bedankt” te zeggen.