Willem van der Vegt

Zeg wat je wil

Zeg wat je wil, zoek, krab mijn hart maar stuk,
naar wortels van een roos van vorig jaar.
Ik ben gerijpt, dat is wel duidelijk,
als fruit dat op een kraam lag, zonneklaar.

Lach om het kale blad, zeg wat je wil,
noem me maar met de namen van weleer:
Nog steeds een vrouw, nog in voor elke gril.
Ik zeg je: Ik ben wat ik was en meer.

Mijn takken buigen door, de lucht vriest schoon.
Mijn hemel? Vol. De vogels trekken weg.
Zeg wat je wil, alsof ‘k me zorgzaam toon.

Hou vast aan wat ik in de lente zeg.
Herfst krijgt mij immers net zomin te pakken
als rozen, zuchtend aan verdorde takken.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

maart 2012

Say what you will, and scratch my heart to find The roots of last year’s roses in my breast; I am as surely riper in my mind As if the fruit stood in the stalls confessed. Laugh at the unshed leaf, say what you will, Call me in all things what I was before, A flutterer in the wind, a woman still; I tell you I am what I was and more. My branches weigh me down, frost cleans the air, My sky is black with small birds bearing south; Say what you will, confuse me with fine care, Put by my word as but an April truth,– Autumn is no less on me that a rose Hugs the brown bough and sighs before it goes.

Tags:

, ,