Een zaalkerk zonder toren, Venestraat,
apostelhuis voor het Hersteld Genootschap.
Ruim zestig jaar klonk er een blijde boodschap.
Er kwam een nieuwe kerk, zoals dat gaat.

Er kwam een nieuwe functie, Denksportcentrum,
met bridger Paul Waqué, een fenomeen.
Sportclubs en cursussen voor iedereen.
Het werd een trefpunt voor evenementen.

De hoge zaal, gebrandschilderde ramen,
ik heb er menig avond doorgebracht,
over het spel, de regels nagedacht,
ook nadat er nieuwe beheerders kwamen.

De rokers, ’s winters buiten op een kluit,
bespraken in de pauzes alle spellen.
Snel na het eerste bier werd het al feller.
Soms klaagden buren over het geluid.

Het centrum is gesloten, men verbouwt.
Er komen in het pand appartementen.
De sportclubs zoeken etablissementen
voor onderdak, liefst op termijn vertrouwd.

O jij, bakstenen tempel van de geest,
paleis van snelle denkers, alcohol,
een voorbeeld van de Amsterdamse School.
Het is voorbij nu. Het is mooi geweest.