Hoe neem je in je op wat er niet is?
Hoe luister je naar iets dat niet kan spreken?
Wat kan je eenzaamheid daarin doorbreken?
Hoe kom je in het reine met gemis?

Zoveel te vragen. De essentie is
dat waar niets is een eind komt aan gereken,
aan taal, je krijgt geen boodschappen, geen teken,
laat staan een inhoud of betekenis.

Het is nooit niets. Het is wat is geweest:
een lege plek, een hand die niet meer streelt.
Het was, het werd het eigen negatief.

Laat je een afdruk maken in je geest,
dan geeft die vorm en kleur, ontstaat een beeld.
Je schept en je ontvangt weer perspectief.