Ik wil met jou in zeven sloten,
ik wil met jou de horizon.
Ik wil het leven, maar dan groter
dan enkel tuin of een balkon.

Ik wil met jou in zeven sloten,
ik wil met jou het ruime sop,
een cruiseschip, onvoorstelbaar groot en
roomservice die aan deuren klopt.

Maar in de wereld heerst een virus
en het is quarantainetijd.
Daarom blijf ik voorlopig hier dus.
Ik hoop dat ik besmetting mijd

Ik wil met jou in zeven sloten,
ik wil met jou een werelddeel.
Iets als Australië of groter,
maar zelfs de wijk is al te veel.

Ik wil met jou in zeven sloten,
ik wil met jou het noorderlicht.
Maar nu de grenzen zijn gesloten,
rest mij alleen nog dit gedicht.

Want overal heerst de corona
en niemand mag nog ergens heen.
Ik volg de regels maar gewoon na.
Samen? Nee toch vooral alleen.

Ik wil met jou in zeven sloten.
Lieve Kaspersky, MacAfee,
maak alsjeblieft het virus dood en
beëindig deze pandemie.

Ik wil met jou in zeven sloten.
Wie maakt de software waarmee wij
dit virus krijgen platgespoten?
Wie maakt ons eindelijk weer vrij?

Nu zit ik achter zeven sloten
en krijg ik af en toe een pil.
En die dosering wordt steeds groter,
tot ik nooit meer naar buiten wil.