Als maat van weleer, onverwacht meelevend,
kwam de zwarte koets, nam ons meisje mee.
Missen doet zeer, maar maakt verbinding stevig.
Praten doen we niet; Stil zijn voelt okay.

Zou jij me helpen de pijn te delen
die binnen in je brandt, dan zul jij helpen,
en als we die delen, geven haar oude beelden
licht als gouden kooltjes in de nacht.

Ik mis de gezangen, wanneer zij zong
met musjes, vliegend in het rond.
Licht en besnaard nu, stil in de zon.
Als bladmuziek, die zij altijd bezielen kon.

Zou jij me helpen…

Als maat van weleer, kom in contact,
en baad me in het licht van ‘t doorgronden.
Probeer te helpen de pijn te delen
die binnen in je brandt, dan zul jij helpen,
en als we die delen, geven haar oude beelden
licht als gouden kooltjes in de nacht.

Mandolin Orange