Geen vrienden meer over, mijn hoofd wordt al kaal.
Wat me vroeger plezier gaf, doet pijn allemaal.
En ik snak naar liefde, maar leeg blijft mijn bed.
Ik betaal elke maand trouw mijn huur voor de Lee Towers Flat.

Ik vroeg aan Ben Cramer, hoe wordt je bestaan.
Maar Ben Cramer heeft enkel zijn voicemail aan.
Vaak hoor ik hem hoesten, dan lig ik in bed.
Hij ligt nog flink wat hoger in de Lee Towers Flat.

Ik ben zo geboren, dat was het lot,
ik kreeg als mijn gave die gouden strot,
en twintig plus engelen, ze speelden klarinet
en bonden me aan tafel vast in de Lee Towers Flat.

Dus steek je dunne naalden in die voodoopop.
Het spijt me, liefje, maar ik lijk er niet op.
Ik heb me voor het raam in de zon gezet.
Een vrouw brengt je niet om, hier in de Lee Towers Flat.

Misschien ben ik verbitterd maar wees er verzekerd van
Dat rijken verder reiken dan de arme vrouw of man,
En er komt een tribunaal aan waarin dat wordt rechtgezet,
lees ik op een gekleurd pamflet in de Lee Towers Flat.

Ik zie je staan daar aan de overzij.
Hoe werd die rivier ineens zo wijd?
Ik hield van je, schat, van jongs af aan,
maar de bruggen die ons scheiden staan in brand,
Ik voel me dichtbij jou, daar aan de overkant,
hoop dat wij dat gevoel nooit over laten gaan.

Dus wens ik je vaarwel, ik weet niet wat mij nu wacht.
Morgen wordt er verhuisd, ik heb mijn spullen gepakt.
Maar je hoort van me lief, al ben ik bijgezet,
klink ik nog uit het raam van de Lee Towers Flat.

Geen vrienden meer over, mijn hoofd wordt al kaal.
Wat me vroeger plezier gaf, doet pijn allemaal.
En ik snak naar liefde, maar leeg blijft mijn bed.
Ik betaal elke maand trouw mijn huur voor de Lee Towers Flat.

Leonard Cohen