Denk hieraan, dat, hoewel de telescoop
meer toont van Tijd, dat valt niet weg te praten,
als aarde naar haar koude einde loopt,
in ruimte zelfs geen spoor heeft nagelaten,
hoe van levende wezens jij alleen
denkt dat je ‘t noodlot uitgezonderd bent –
jij, met die code, overal doorheen
in jouw ondenkbaar stof geschreven. Mens.
Bang! Bang! De heldere hemel van jouw angst,
zou zwart als doem zijn, lucht eruit gezogen,
zou niets geweest zijn, totdat jij hier kwam,
met piepkleine lantaarntjes in je ogen.
Brengt de uiterste vorst zijn opbrengst saam,
denk hieraan. Laat de wereld maar vergaan.
George Dillon