Willem van der Vegt

Toespraak tot de gedoemden 2

Geloof me, want ik ben nogal humeurig,
luister naar me, ik heb maar weinig tekst.
Ik daagde herfst niet uit, wil wat hij scheurde
van het verwoeste bos niet teruggelegd,

leerde op de veranda die kapot was,
in ’t vallen van het blad niet te berusten,
zelfs als de dag maar koud en vol van vorst was.
Verdriet is iets waarvan ik me bewust ben.

Toch met meer moed dan wijsheid – of zo veel
als je resteert, het woord verliest zijn waarde,
je te snel oud wordt, zorgen voelt en deelt,
voortijdig val je neer, stort je ter aarde –

geef ik je na, wat dood ook na kan geven:
leven aan ’t stof, dat ademt en mag leven.

George Dillon

Geplaatst op

mei 2015

Believe me, then, because my mood is black, and hear me out, because my words are few: I have not gazed on autumn to give back the garlands of the withering Grove to you, or learned upon the ruined Porch to say So be it, to the passing of a leaf that falls forgotten on a frosty day; I come to you as one apprised of grief. Yet courage more than wisdom – or as much as will avail when words are nothing worth, lest you be old too soon at sorrow’s touch and fling yourself untimely on the earth – I can bequeath you, as the dead bequeath life to the dust that it may live and breathe.

Tags:

, ,