• Statafels op een open dag
• De grasmaaier op de binnenplaats
• De naderende BSA-vergaderingen
• Veranderde vakantieregelingen
• Introducties die we vooral niet zo mogen noemen
• Geluidsoverlast tijdens tentamens
• Contactdagen en tentamens waar studenten massaal zonder afmelding wegblijven
• Boze telefoontjes van studenten die hun mail nooit blijken te hebben gelezen
• De altijd net te lege voorraadkast
• Handtekeningen nodig voor de winkel
• Af te schaffen treinkaartjes
• Digitale declaraties die binnen drie maand moeten zijn afgehandeld
• De boekenlijsten
• Educator
• Betaald parkeren om je werk te kunnen doen
• Digitale kastjes en muren
• Vakkringen en samen opleiden
• Onze virtuele vacature
• Sharenet
• De bachelorproef
• Functioneel Alzheimer
• Principes voor alles
• Burgerschap en pedagogische kwaliteit
• Tijgernootjes
• Takenplaatjes en de papieren werkelijkheid

Soms jeukt mijn pen, al is het in gedachten,
ben ik verbaasd, begrijp ik het niet goed.
Het moet zo ingewikkeld, zo omslachtig,
en bovenal: het hoort, want alles moet.

Ik sta op uit, ik krijg het niet meer binnen.
De stapeltjes, die eindeloze mail.
Ik weet maar nauwelijks waar te beginnen.
Het hoofd slipt dicht, het wordt me wat erg veel.

Dus moet ik kiezen, moet ik me beperken.
Ik doe nu aan verwachtingsmanagement:
“Dit klusje moet ik eventjes parkeren;
het duurt wat langer dan u was gewend.”
Ik doe mijn best ook deze stijl te leren.
Tenslotte wil ik me niet overwerken.