Wil je dat jou iets wacht, dat jou beloont?
Zie naar de hemel, waarvan psalmen zingen;
zie ‘t wereldbeeld dat de reclame toont –
en keer je af, zoek naar echt mooie dingen.

Laat je verleiden, Schoonheid kan niet sterven
zolang geesten haar kennen, want niet enkel
zal zij haar beeld in open ogen kerven,
ook leeft zij in de tempel van het denken.

Voor haar slechts wordt dit toevluchtsoord verpand;
en dan krijgt ondeugd Tijd waar hij naar streefde –
het lichaam, zwaar belegerd, als een stad,
schudt en bezwijkt, neemt afscheid van ‘t gebeente –

toch tast ook dit ontslag Schoonheid niet aan.
De stad valt. Maar de citadel blijft staan.

George Dillon