Als vrouw geboren, ongelukkig naar
de grillen en gebreken van mijn soort,
word ik door jouw nabijheid aangespoord
jou zo te zien, dat ik de lust ervaar
jouw lichaam op mijn borst te voelen. Raar,
subtiel dringt deze lucht van ’t leven door,
versnelt de hartslag, maakt de geest teloor.
En weer word ik bezeten en onklaar.
Denk niet dat ik, als ik verraden ben,
mijn geest verloor aan mijn onstuimig bloed,
dan plotseling vol liefde aan je denk,
of medelijden heb. Begrijp me goed:
Die razernij is zelfs geen argument
voor een gesprek, als ik je weer ontmoet.
Edna St. Vincent Millay