“Al la recherche du temps perdu” schreef Proust.
Met Eric K. trakteerde je ooit op cake.
Waarom? Wel, om dit boek. Zoals me bleek
omdat ik ook nog iets vertalen moest.

De Madeleine? Een Parijse kerk,
in het quartier der Franse modinettes.
Maar schrijf je het met enkel kleine letters,
dan is ’t het caketje uit Prousts’ meesterwerk.

Ik oefende een uurtje op de woorden
die mij op dat moment zozeer bekoorden,
maar wist toen van “la vie indifférentes”
niets meer te maken dan “het lauwe leven”.

Jij hebt het werken nu eraan gegeven.
Het ga je goed. Vaarwel. Je krijgt een hand.