Beklaag me niet, enkel omdat de zon
’s avonds niet langer aan de hemel staat.
Beklaag me niet, dat wat zo fraai begon
in veld of struikgewas, door tijd vergaat.
Beklaag me niet omdat het volle maan is,
of dat bij eb het water zeewaarts wijkt,
of dat het met begeerte snel gedaan is
en jij niet meer vol liefde naar me kijkt.
Dit wist ik altijd al: liefde, helaas,
is niets dan bloesem in de harde wind,
dan het hoog water, dat het strand verplaatst,
zodat je overal nieuw wrakhout vindt.
Beklaag me, dat het hart maar langzaam went
aan wat de snelle geest al lang erkent.
Edna St. Vincent Millay