Willem van der Vegt

Dat Liefde me nog ooit eens

Dat liefde me nog ooit eens zou verslaan,
mijn scherpe trekken door het stof zou vegen,
klopt wel, dat heb ik dan wel toegegeven.
Dat zal wel fraai, subtiel worden gedaan,

wrang maar volmaakt. Hef dus het lied maar aan,
zing hoe mijn hart een duw ontvangen heeft en
doodeng door liefdeskorsten wordt omgeven.
Roep dat maar om, en laat de kerkklok slaan.

Gebeurd? Tijd om de zaak opzij te leggen.
Wat rest mag uit het zicht, heeft afgedaan.
Jij geeft me niets terug, zo blijkt nu wel.

Hierin ben ik jouw slaaf, dat moet ik zeggen.
Dat iedereen mij plaagt is maar een spel.
Maar als ik lijd, gaat enkel mij dat aan.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

februari 2012

That Love at length should find me out and bring This fierce and trivial brow into the dust Is, after all, I must confess, but just; There is a subtle beauty in the thing, A wry perfection; wherefore now let sing All voices how into my heart was thrust, Unwelcome as Death’s own, Love’s bitter crust, All criers proclaim it, and all steeples ring. This being done, there let the matter rest; What more remains is neither here nor there. That you requite me not is plain to see; Myself your slave herein have I confessed. Thus far, indeed, the world may mock at me, But if I suffer, it is my own affair.

Tags:

, ,