Ik doe mijn werk met liefde, maar ik raak
de moed langzamerhand een beetje kwijt.
Hoezeer ik ook tegen de chaos strijd,
met hoeveel inzet ik mijn roosters maak,

zelfs bij mijn eigen les is het te vaak
dat ook een ander boekte voor die tijd,
zodat ik weer moet wachten, tot mijn spijt,
op een lokaal dat past bij deze taak.

Vraagsturing is het roosteren voorbij.
Ik hoor die visionairen nog wel lullen.
Wie dat niet zag was cynisch of al oud.

Zoals verwacht had men het nogal fout.
Van hogerhand wil men dat graag verhullen.
Als het zo blijft hoeft het niet meer voor mij.