Soms ga je op een missie die zo zwaar,
tijdrovend en inspannend is en diep.
Vaak droomde je erover als je sliep.
Je bent je grenzen dan extreem gewaar:

voor weken opgesloten met elkaar,
omdat de overheid je ertoe riep.
Een operatie, maar in het geniep.
Zo lang, zo diep, en nooit zonder gevaar.

Niet weg kunnen, zo van de wereld zijn
ervaar je, onbedoeld, als een verbanning.
En komt je tocht, je missie, tot een eind,
dan merk je dat meteen aan de bemanning.
Ieder verheugt zich weer op zonneschijn.
Die fase heet de oppervlaktespanning.