Willem van der Vegt

Dromen vol zorgen

Dromen vol zorgen, wakker nog aanwezig.
Schaduw van pijn, mijn hele dag is zoek.
De dwaze tranen komen, zelfs al lees ik,
ze vallen op mijn hand, sluiten mijn boek.

Basaal verdriet, donker, geheime treurnis,
zwaarder dan weer en wind, slecht te doorstaan,
het grijpt de roos, zodat de bloem nu kleur mist,
het open blad krult om, knoppen vergaan.

Diep is de vijver – ook al krijgt de oever
veel zonlicht, laat hij vis en stenen zien,
groot kaasjeskruid erboven, schildpadbloemen.
In ’t donker klopt een hart daar, maar van wie?

Wanhopig dromen dreef mijn slapen heen en
wenend ontwaak ik, wakker blijf ik wenen.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

maart 2012

Sorrowful dreams remembered after waking Shadow with dolour all the candid day; Even as I read, the silly tears out-breaking Splash on my hands and shut the page away . . . Grief at the root, a dark and secret dolour, Harder to bear than wind-and-weather grief, Clutching the rose, draining its cheek of colour, Drying the bud, curling the opened leaf. Deep is the pond — although the edge be shallow, Frank in the sun, revealing fish and stone, Climbing ashore to turtle-head and mallow — Black at the centre beats a heart unknown. Desolate dreams pursue me out of sleep; Weeping I wake; waking, I weep, I weep.

Tags:

, ,