Ik weet niets van haar af, heb haar verhaal
niet nageplozen, ken alleen haar woorden.
Ik werd meteen getroffen door haar taal.
Iedere regel klinkt volstrekt in orde.

Ik google en ik vind op Internet
al snel een dikke tweehonderd gedichten.
Ik blader naar haar volgende sonnet.
Al weer iets om mijn aandacht op te richten.

Zo nonchalant als zij kan ik het niet,
zo achteloos de juiste woorden vinden.
Zij zingt haar onvermijdelijke lied.
Als ik het nazeg wordt het altijd minder.

Toch lokt ze me voortdurend op herhaling
en blijf ik worstelen met de vertaling.