Uit wat twee kijkers zien vormt zich één beeld.
Sluit je een oog, dan zie je hoe de voorgrond
ineens binnen dat beeld verschoven doorkomt.
Je ruimte lijkt dan anders ingedeeld.

Soms had je een lui oog of keek je scheel.
De standaard aanpak die men ooit daarvoor vond
is plakken (wat ik altijd een raar woord vond).
Over succes daarvan is men verdeeld.

Als operatie, bril en lens niet slagen
en dubbelzien je levenslang blijft plagen,
dan is het tijd voor weer een flinke stap. Je
gaat scherper zien, maar oogt wel toegetakeld
als er één kant geheel wordt uitgeschakeld.
Leep houdt een lap je hersens voor het lapje.