Willem van der Vegt

Een studie (een ziel)

Ze is bleek als een standbeeld. Ze houdt stand.
Zoals Cleopatra de zee beziet,
hoe Rome draait en keert, het raakt haar niet,
de dreiging nu geslonken in haar hand.

Ze kijkt standvastig naar het schaduwland.
Daar ligt de dageraad in het verschiet.
Vast staat ze. Onvermoeibaar, stalagmiet,
geen spoor van een beweging in het zand.

Zo staat ze, als een baken in de nacht,
een baken, in de stroming opgericht.
Ze staat, lijkbleek, haast wit, alleen op wacht.

Stil staat ze er, dooraderd met haar kracht,
haar zwakte niet te temmen. En ze smacht
met alles, ziel en lichaam, naar het licht.

Christina Rossetti

Geplaatst op

maart 2009

She stands as pale as Parian statues stand; Like Cleopatra when she turned at bay, And felt her strength above the Roman sway, And felt the aspic writhing in her hand. Her face is steadfast toward the shadowy land, For dim beyond it looms the light of day; Her feet are steadfast; all the arduous way That foot-track hath not wavered on the sand. She stands there like a beacon thro’ the night, A pale clear beacon where the storm-drift is; She stands alone, a wonder deathly white; She stands there patient, nerved with inner might, Indomitable in her feebleness, Her face and will athirst against the light.

Tags:

, ,