Ik wilde wel dat ik het kon vergeten,
dat ik niet langer het verlangen had
om liefst de hele dag te blijven eten,
waarbij het niet zoveel kan schelen wat.

Dropjes en winegums, allerhande koeken,
een hele stapel brood, een kopje soep,
een hompje kaas, ik ga vanzelf weer zoeken
of ik nog iets kan vinden, hartigs, snoep.

Mijn lichaam heeft dat ritme onderbroken.
Ik spuit, slik medicatie, en ik sport,
ik hoop dat het zo weer beheersbaar wordt.

Ik zie mezelf gezonde dingen koken,
maar echt voldaan, verzadigd, word ik niet.
Iets eten helpt het best bij zulk verdriet.