Vaak staarde ze in dit slot uit het raam,
en zag ze in haar cel de zon ondergaan.
Geen mens hoorde haar aan.

De avond vervaagt in de schemering.
Sintels doven bij een trieste mijmering,
nu de laatste duif zelfs ging.

Haar tijd van vrijheid is al lang teloor.
Vruchteloos leven achter een poort.
Het einde van haar hier, dat gloort.

Morgen deze tijd is ze echt passé,
voorbij aan elk eiland,
van eenzaam Fotheringay.

Sandy Dennis