Eens moest ik naar het ziekenhuis, in Praag.
Op een heet plein zag ik de wereld dansen.
Omstanders belden gauw een ambulance.
Mijn bloedsuiker moest een heel eind omlaag.

Mijn lief vond me er terug, na veel gevraag.
Het oud gebouw gaf zorg over mijn kansen.
Het was geen sieraad voor de stad met transen.
Pas toen ze binnen mocht stopte haar plaag.

Want aan de gang met verveloze muur,
naast het toilet, te vies om er te blijven,
was de behandelkamer, heel compleet.

Computers, scanners, en apparatuur
om alles goed te zien aan zieke lijven.
Fijn, dat het geld eerst daaraan werd besteed.