Je krijgt niet zo maar haast, zo uit het niets, nee, haast die heb je
wanneer je tot het laatst blijft denken “ach die klus, ik red me,”
waarbij men dan, helaas, jou onder druk wil blijven zetten,
collega’s of je baas, met nieuwe taken, een offerte,
je ziet het in een waas en denkt: “hoe kan je dat nu zeggen,”
de druk duwt op je blaas, maar ja, geen tijd want je moet verder.

Jo, bro, ho, bro.
Zo’n fase heb je,
het is haast je rep je.

Want zit je niet te lang af van een nieuwe strakke deadline,
en maakt de stress je bang, denk je zelfs even dat je flatlinet,
jagen ze je op stang, je weet: “dit zal bepaald geen pret zijn,”
stuiter je van de drang en je zou liever in je bed zijn,
maar eerlijk duurt het langst en ja, je paycheck zal weer vet zijn,
dat houdt je aan de gang en daardoor zul je toch gered zijn.

Jo, bro, ho, bro.
Zo’n fase heb je,
het is haast je rep je.

Elk jaar in januari start je weer met een agenda,
de klussen schrijf je daarin, en je let op de kalender,
maar al na een paar maanden moet je het jezelf bekennen,
je kunt het niet goed aan om alles tijdig in te plannen,
want is je werk gedaan, dan wil je eerst jezelf verwennen,
en dan vraagt haast zijn plaats, en moet je als vanouds weer rennen.

Jo, bro, ho, bro.
Zo’n fase heb je,
het is haast je rep je.

Het is voor je gezondheid beter als je kunt onthaasten.
Doe klusjes die je vond meteen en wacht niet tot het laatste.
Maar dat is in de grond waarmee ik ieder zou verbazen.
Als het er zo voorstond dan zou ik eeuwig blijven razen.
Ik weet waardoor het komt, dat ik zo op en neer blijf kaatsen:
eerst rustig aan voorkomt nog veel meer vragen van mijn bazen.

Jo, bro, ho, bro.
Als je die bazen hebt,
doe dan de haast je rap.