Willem van der Vegt

Hoe zo, dood?

Hoe zo, dood? Jij, die toch nooit dood zult gaan!
Wat zou, wiens pols jou zo in klei geraakt heeft,
wiens duim precies het goede gat gemaakt heeft
binnen jouw keel, je ooglid deed ontstaan,

jou werkelijk in stukken laten slaan,
vergeten, als het noodlot je gekraakt heeft,
of hij je fraaie lichaam plots verzaakt heeft?
Laat hij zijn meesterwerk verloren gaan?

Dit zeg ik: Wat van stof tot stof vervalt,
wat er ook maar van as terug zal keren,
wat in een goed seizoen wordt blootgelegd,

weet dat jouw gratie eeuwig leven zal,
in brons gegoten boven wat resteerde,
het toont zijn ware Meesterschap, met recht!

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

juni 2011

What’s this of death, from you who never will die? Think you the wrist that fashioned you in clay, The thumb that set the hollow just that way In your full throat and lidded the long eye So roundly from the forehead, will let lie Broken, forgotten, under foot some day Your unimpeachable body, and so slay The work he most had been remembered by? I tell you this: whatever of dust to dust Goes down, whatever of ashes may return To its essential self in its own season, Loveliness such as yours will not be lost, But, cast in bronze upon his very urn, Make known him Master, and for what good reason.

Tags:

, ,