Ik zal terug gaan naar de gure kust

Ik zal terug gaan naar de gure kust
en bouw me daar een hutje op het zand.
Ik doe het zo, dat zelfs de gekste rand
van zeewier er de ingang zeker mist.

Ik kom nooit weer, wees je daarvan bewust.
Niet eenmaal reik ik je nu nog de hand.
Vertrokken naar een te bevatten land
en daar ben ik gelukkig, vind ik rust.

Liefde, waarmee je een moment lang keek,
het woord, dat een moment voor op je tong lag,
zijn één met wat in een moment bezweek,
onuitgesproken, maar teveel bezongen.

De rotsen zijn nog nors, de luchten bleek,
nog net zo als ze waren toen ik jong was.

Edna St. Vincent Millay


Geplaatst op

juli 2010

I shall go back again to the bleak shore And build a little shanty on the sand In such a way that the extremest band Of brittle seaweed shall escape my door But by a yard or two; and nevermore Shall I return to take you by the hand. I shall be gone to what I understand, And happier than I ever was before. The love that stood a moment in your eyes, The words that lay a moment on your tongue, Are one with all that in a moment dies, A little under-said and over-sung. But I shall find the sullen rocks and skies Unchanged from what they were when I was young.