Willem van der Vegt

Je ging

Je ging in alle rust: je blijft zelfs weg
wanneer ik droom. Alsof het licht verengt,
dat, niet op prijs gesteld, mijn ogen treft,
en zelfs de schaduw en de nacht verlengt.

Verlengd, voorbij dat suffe raamkozijn,
gaat in de open lucht, langs het balkon,
een stoet van maskers, onbetwist en vrij,
getooid met een vizier of capuchon.

De zee krult om dat paviljoen bij springtij.
Daar vindt dan in het schuim een trage dans plaats,
als ik opnieuw een roze bloemknop vind, bij
het breed bordes, er ligt een zilveren kam naast,

maar hij blijkt reukloos. Ik beklim vol pijn
die marmeren trap. Maar jij zult daar niet zijn.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

november 2014

Gone in good sooth you are: not even in a dream You come. As if the strictures of the light, Laid on our glances to their disesteem, Extended even to shadows and the night; Extended even beyond that drowsy sill Along whose galleries open to the skies All maskers move unchallenged and at will, Visor in hand or hooded to the eyes. To that pavilion the green sea in flood Curves in, and the slow dancers dance in foam; I find again the pink camellia-bud On the wide step, beside a silver comb . . . But it is scentless; up the marble stair I mount with pain, knowing you are not there.

Tags:

, ,