Ik schilder het kozijn van ons toilet
omdat ik onbedaarlijk van je hou.
Het trekt me niks, maar toch heb ik voor jou
vandaag mijn onwil aan de kant gezet.
 
Ik schuur en ik plamuur, ik regel het
alsof ik zo aan onze liefde bouw.
Ik overwin mezelf. Je bent mijn vrouw.
Bevlogen schrijf ik je ook dit sonnet.
 
De liefde is een wonderlijk gebeuren.
Zo krijgen bloemen in het voorjaar kleur en
ontvang ik energie en levenskracht.
 
Soms is het nodig goed voor je te zorgen.
Dan wordt met kwast en hartstocht, als vanmorgen,
in ons bestaan heel wat tot stand gebracht.