Vrijdag geef ik mijn laatste les

Ooit leerde ik studenten over oude Grieken,
Zeno en de pijl die je niet af kon schieten
want hij moest eerst tot halverwege bewegen
en daarvoor tot een kwart en zo kan ik nog wel even.
Oneindig veel delen, van steeds een kleiner stuk.
Zijn conclusie: onmogelijk.
We staan waar we staan, voor eeuwig en altijd.
Het klopt in theorie maar is een ramp in de praktijk.

Geef ik mijn laatste les – over oneindigheid

Het andere einde van wat zij erover zeiden
hield Heraclitus hoog met zijn Panta Rhei.
Alles beweegt, alles stroomt, net als water.
Zie je de rivier? Kijk goed, even later
is het alweer een andere stroom.
Alles verandert, zo is het gewoon.
Je kunt daarom ook nooit iets herbeleven.
Het is meteen weer weg, want het blijft bewegen.

Mijn laatste les

Er gaat een optocht door de tijd, volgens een lied
van de onlangs overleden Paul van Vliet.
En die optocht komt telkens op dezelfde plek.
Dat geeft een ander punt weer in dit gesprek.
Veranderen, dat wel, zegt hij tegen Heraclitus.
Maar altijd alles anders? Nee dat gelooft hij niet dus.
We lopen verder, maar met rondjes in de tijd
lijkt er veeleer sprake van circulariteit.

Laatste les – oneindigheid

Als filosoof en als wiskundige getraind
neem ik graag even afstand van een complex probleem.
Ik zie wanneer het net iets abstracter wordt bekeken
een punt, een lijn en een cirkel beschreven.
De aanpakken kenmerken zich in vermomming
als curves, maar wel met een constante kromming.
Maar dat zijn ze, zo weet ik, nog niet allemaal.
Het alternatief? Driedimensionaal.

Les

Diep in je cellen daar lig je beschreven,
DNA is een grondslag van leven.
Vier aminozuren, in twee lange ketens,
waar we nog lang niet alles van weten.
Maar denk bij de vorm aan een wenteltrap:
je gaat telkens verder omhoog, stap voor stap,
maar ziet ook voortdurend weer dezelfde kant.
Zoiets is er met geschiedenis ook aan de hand.

Eind

Stilstaan als punt, een lijn naar de einder,
of telkens in kringetjes rond, ja dat zijn de
modellen, is daarin wel een plaats voor een feniks?
Verlaat het vlak en denk aan de helix.

En als ik die trap naar de hemel op ga,
ben ik al bezig met “wat komt hierna”.

Ik vind straks vast een vacature: gevraagd een chef inkoop
voor de kringloop.