Ik heb geen angst om zelf ooit dood te gaan.
Wel voor de dood van hen die om mijn heen staan.
Hoe moet ik leven, als zij niet meer meegaan?

In mist loop ik, alleen, op sterven aan,
gedwee laat ik mij in het duister drijven.
Die gang is lang zo pijnlijk niet als blijven.

Het is bekend bij wie het ooit ervaart;
– Laat wie dat dragen moesten mij vergeven.
Bedenk: jouw dood, dan sterf jij weliswaar,
maar met die van een ander moet je leven.

Mascha Kaleko