Studenten fietsen bij ons in het bos.
Soms is hun weg gebaand en ongehinderd.
Op andere plaatsen is dat nog wat minder.
Soms fietsen ze alleen, soms in een tros.

Verdwalen ze, dan zijn ze wel de klos.
Want is de weg naar buiten niet te vinden,
verwarring wat nu hier is en wat ginder,
wat geeft dan richting, maakt zo’n kluwen los?

Dat is, in ons model, de paddestoel.
Op elke hoek, op ieder kruispunt is er
zo’n baken dat je helpt geen weg te missen.

Als je altijd de richting af kunt lezen
hoef je voor echt verdwalen niet te vrezen.
Zo fiets je steeds met uitzicht op je doel.