Monna Innominata. Een sonnet van sonnetten. 10

Con miglior corso e con migliore stella. (Dante)
La vita fugge e non s’arresta un’ ora. (Petrarca)

Tijd vliegt, hoop wijkt, het leven lijkt te gaan,
de dood komt al met grote stappen nader.
Geloof loopt vrolijk mee, verlicht hun paden,
blijft ze zo voor en krijgt daarmee ruim baan,

weet toch voor bidden, zingen stil te staan.
De liefde blijft voorop, bezweert het kwade
en bidt en dankt voortdurend om genade.
Wat dag of nacht ook brengt, ze is voldaan.

Vouwt liefde zelfs haar vleugels, stervensmoe
en voelen we haar hart niet eens meer slaan,
dan moeten we gaan slapen, vriend, in vrede,

totdat de tijd met al waar we aan we leden
voorbij is. Want een nieuwe tijd breekt aan.
Dan doet alleen de liefde er nog toe.


Geplaatst op

maart 2009

Time flies, hope flags, life plies a wearied wing; Death following hard on life gains ground apace; Faith runs with each and rears an eager face, Outruns the rest, makes light of everything, Spurns earth, and still finds breath to pray and sing; While love ahead of all uplifts his praise, Still asks for grace and still gives thanks for grace, Content with all day brings and night will bring. Life wanes; and when love folds his wings above Tired hope, and less we feel his conscious pulse, Let us go fall asleep, dear friend, in peace: A little while, and age and sorrow cease; A little while, and life reborn annuls Loss and decay and death, and all is love.