Als kind al droomde hij van sterren,
dacht hij over oneindigheid.
Hij bracht die zaken vaak te berde:
ruimte en tijd.

Er dreigt gevaar vanuit de lucht,
er zijn verhalen bij de vleet.
Hij is ten diepste toe beducht,
omdat hij weet

dat dino’s ooit zijn uitgeroeid
door één verschrikkelijke knal.
Verhaal dat angst aanjaagt en boeit.
Des nachts vooral.

Neem Tsjeljabinsk. De kunstijsbaan
en meer ging onverwachts teloor.
Het noodlot bleek er toe te slaan
als meteoor.

Hij vond een uitzichtplaats beschikbaar,
een witte koepel, planken, rood.
Zijn kijker vangt het sterrenlicht daar,
speurt naar de dood.

Wanneer zelfs koning, admiraal
te rusten gaan, houdt hij de wacht,
vreest hij het volgende verhaal.
Hij schouwt bij nacht.