Soms kwelt de vraag mij: is dit het leven?
Soms denk ik daarbij: is dit het wezen?
Word je wakker, blijkt het al voorbij,
niets doorleefd, enkel alles doorlezen.
Zie je, dat ben jij.
En je denkt misschien: ik ga ten onder,
bodemloos, zeer tot je schrik.
Eéntje uit die grauwe hoop met hagel,
opgelapt nog net een beetje bonter,
zie je, dat ben ik.
Maar dan, ineens, je bent aan het wandelen,
opent zich wat dicht zat, breekt je schaal, de
vonken vliegen je door heel je lijf.
Deze duidelijk afwijking van waarop je gericht was,
deze steek in ’t abnormale,
die maar eens voorkomt, je kunt dat niet veranderen,
zie je, dat ben jij.
Peter Rühmkorf