Ik heb vanaf vandaag een nieuwe klas.
Ik leer de namen, doe daarom de ronde,
wil weten wat ze van de introductie vonden,
of alles al zo helder is als glas.

Dat laatste punt bestrijden ze en masse.
Windesheim: één groot raadsel, en geen wonder.
Ik start daarom met iets dat ze al konden:
Ik doe de stelling van Pythagoras.

Natuurlijk heeft die stelling als vanouds
iets heel bekends, iets dierbaars en vertrouwds,
al bleef het vaak slechts hangen als een kreet.

Maar als we zoeken naar iets meer precisie,
dan wordt die kreet een nette propositie.
En zo wordt oud weer nieuw, voor je het weet.