Ik zag je. En ik was meteen verkocht.
Gold ik niet als een dienaar van de rede?
Ik had die adoratie nooit gezocht.

Gestaag een rechte lijn, zo ging mijn tocht.
Stabiel maar saai, van onbesproken zeden.
Ik zag je. En ik was meteen verkocht.

Toen dit zich door mijn alledaagse vlocht
raakte mijn denken in het ongerede.
Ik had die adoratie nooit gezocht.

Door jou maakte mijn geest een scherpe bocht.
Ik was met wie ik was niet meer tevreden.
Ik zag je. En ik was meteen verkocht.

Ik kwam bij zinnen. Want ik wist het toch:
beter dat dit verlangen werd gemeden.
Ik had die adoratie nooit gezocht.

Weet dit. Ik zou je missen als het mocht.
Zulke gevoelens had ik steeds bestreden.
Ik zag je. En ik was meteen verkocht.
Ik had die adoratie nooit gezocht.