Ik zag je. En ik was meteen verkocht.
Gold ik niet als een dienaar van de rede?
Stabiel maar saai, van onbesproken zeden.
Gestaag een rechte lijn, zo ging mijn tocht.

Toen dit zich door mijn alledaagse vlocht
raakte mijn denken in het ongerede.
Maar ik zat te veel vast aan mijn verleden.
Ik had die adoratie nooit gezocht.

Door jou maakte mijn geest een scherpe bocht.
Ik was met wie ik was niet meer tevreden.
Ik kwam bij zinnen. Want ik wist het toch:

beter dat dit verlangen werd gemeden.
Weet dit. Ik zou je missen als het mocht.
Zulke gevoelens had ik steeds bestreden.